سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

راز گل سرخ...
نویسنده: سمیرا(یکشنبه 85/9/26 ساعت 9:33 عصر)

 

یه صدایی گنگ و مبهم

توی اون سکوت جنجال

دیگه از راز گل سرخ

میشه ترانه ای ساخت

دوباره لحظه موعود

جاده بی انتها ساخت

واسه جاده های سنگی

دوباره حکایتی ساخت

مث اون بغض های بارون

که میریزن روسرما

دیگه از اون همه رفتن

نگو انتظاری هم هست

واسه رفتن دوباره

پلی از ترانه ها ساخت!