سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

غمخانه..
نویسنده: سمیرا(پنج شنبه 85/4/1 ساعت 7:3 عصر)

سودا زده شور غریبانه خویشم

افسون شده نغمه افسانه خویشم

دیگر مکند عشق هم از خویش برونم

وامانده زبس در دل غمخانه خویشم...