« پيام ايران »

بهوش باش که ايران تو را پيام دهد*** تو را پيام به صد عز و احترام دهد
تو را چه گويد؟گويد که خير بيني اگر*** به کار بندي پندي که باب و مام دهد
نسيم صبح که بر سر زمين ما گذرد*** ز خاک پاک نياکان،تو را سلام دهد
وز استخوان نياکانت بر گذشته بود*** دم بهار که از گل به گل پيام دهد
به ياد عشرت اجداد توست هر نوروز*** که گل به طرف گلستان ،صلاي عام دهد
تو پاي بند زميني و رشته اي است نهان*** که با گذشته تو را ارتباط تام دهد
گذشته پايه و بنيان حال و آينده است *** سوابق است که هر شغل را نظام دهد
به کارنامه ي پيشينيان نگر،بد و خوب*** که تلخکاميت آرد پديد و کام دهد
ز درس حکمت و،آداب رفتگان مگسل*** که اين گسستگيست،خواري مدام دهد
کسي که از پدارن ننگ داشت نا خلف است *** که مرد را شرف باب و مام،نام دهد
به علم خويش بکن تکيه و به عزم درس*** که علم و عزم،تو را عزت و مقام دهد
ولي ز سنت ديرين متاب رخ،زيراک *** به ملک،سنت ديرينه احتشام دهد
شعاير پدران و معارف اجداد *** حيات و قدرت اقوام را قوام دهد
مباش غره به تقليد غربيان،که به شرق*** اگر دهد،هنر شرقي احترام دهد
پيام مام جگر خسته را ز جان بشنو *** که پند و موعظه ات با صد اهتمام دهد
ز چشم مام وطن خون چکيد بر اين آفاق *** که سرخي شفقش جلوه صبح وشام دهد
به ما خطاب کند بات دو ديده ي خونبار*** که کيست آن که به من خون خويش وام دهد؟
به روي سينه بپرورده ام جوانان را *** که داد من ز شما نو خطان،کدام دهد؟
الا کجاست جواني ز نو خطان وطن *** که در حمايت من وعده ي کرام دهد؟
کجاست آن که به داوري عقل و مرهم *** جراحت دل خونينم التيام دهد؟
کجاست آن که جوانمردي و فضليت را *** به ياد مردم درماندهِ عوام دهد؟
کجاست مرد جوانمرد و خوستار شرف*** که سود خويش ز کف،بهر سود عام دهد؟
ملک الشعراي بهار

سلام

مرسي که سر مي زني

با يک مطلب زيبا آپ هستيم

ممنون مي شيم سر بزنيد

موفق باشي

باي