سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

ابرای پاییزی......
نویسنده: سمیرا(جمعه 85/8/26 ساعت 10:51 عصر)

 ابرای پائیزی دلگیر من

 جوونترای چهره پیر من

 چشمای من بی خبرای ساده

 منتظرای دل به جاده داده

 مردمکاتون به کجا زل زدن

 باز مژه هاتون به کجا پل زدن

 کاش بدونید که دارم هنوزم

 از اشتباه قبلیتون می سوزم

 اوندفه ام هر چی که بود یه خواب بود

 چشمه لب تشنه گیا سراب بود

 با اینکه هیچکس نیومد پیش من

 شب زده ها ؛چشمای درویش من

 تنها نبودم حتی یک دقیقه

 با تنهاییم که بهترین رفیقه.........

 

 شاعر:امیر ارجعینی