سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

من کیم؟
نویسنده: سمیرا(دوشنبه 85/8/15 ساعت 3:24 عصر)

من کیم؟

یه بغض تلخ

یه صدا آواره در سکوت

یه پرنده که پرواز رو فراموش کرده

در مسیر تلخ آه و حسرت.....

غمهای استوار ولی خسته ام به کجا میروند؟

مثل برگ خشک در تن درخت.......

در انتظار نسیمی به وسوسه مرگ و پایان  می اندیشم.

کجاست آن نسیم پاک و ساده که بودنم را از من بگیرد........

((بر گرفته از نوشته های یکی از دوستان با تلخیص))