اینک چمدانم را باز می کنم،چرا که رسیدن به آرزوهایم را محال میدانم.

آرزوهایم در عالمی دیگر و در پس ابرها مدفون شده اند و

 من بی تابانه در حسرت رسیدن به آنان همراه کوله باری

 برای سفر لحظه هایم را سپری می کنم.

 ای کاش همچون پرنده ای بودم تا به آسمان پرواز می کردم

 شاید می توانستم به آرزوهایم دست یابم ولی افسوس که باید..........