در ميان اين همه صورتكهاي فريب ، به باور اينكه شانه هايت پناهگاهي مطمئن براي دردهايم است ، چشمانم را بستم تا به شانه هاي مهربان تو تكيه زنم و راه بپيمايم . اما تو!!! بي توجه به كسي كه با ديدگاني بسته و به پاس اعتماد به تو با همه شوق به سويت مي آيد رفتي و من به جاي لمس شانه هاي تو ،سنگيني سنگفرش خيابان را احساس كردم

موفق باشي يا حق............